ویدانما : شبکه اجتماعی چند رسانه ای

درس مثنوی ۱۰ آن خیالاتی که دام اولیاست عکس مه‌رویان بستان خداست (۷۱) آن خیالی که شه اندر خواب دید در رخ مهمان همی آمد پدید (۷۲) شه به جای حاجبان فا پیش رفت پیش آن مهمان غیب خویش رفت (۷۳) هر دو بحری آشنا آموخته هر دو جان بی دوختن بر دوخته (۷۴) گفت معشوقم تو بودستی نه آن لیک کار از کار خیزد در جهان (۷۵) ای مرا تو مصطفی من چو عمر از برای خدمتت بندم کمر (۷۶)

درس مثنوی ۷ جسم خاک از عشق بر افلاک شد کوه در رقص آمد و چالاک شد (۲۵) عشق جان طور آمد عاشقا طور مست خر موسی صاعقا (۲۶) با لب دمساز خود گر جفتمی همچو نی من گفتنی ها گفتمی (۲۷) هر که او از همزبانی شد جدا بینوا شد گر چه دارد صد نوا (۲۸) چونکه گل رفت و گلستان در گذشت نشنوی زآن پس ز بلبل سر گذشت (۲۹) جمله معشوق است و عاشق پرده ای زنده معشوق است و عاشق مرده ای (۳۰) چون نباشد عشق را پروای او او چو مرغی ماند بی پر وای او (۳۱) من چگونه هوش دارم پیش و پس چون نباشد نور یارم پیش و پس (۳۲) عشق خواهد کاین سخن بیرون بود آینه غماز نبود چون بود (۳۳) آینه ات دانی چرا غماز نیست زآنکه زنگار از رخش ممتاز نیست (۳۴)