ویدانما : شبکه اجتماعی چند رسانه ای

درس مثنوی ۷ جسم خاک از عشق بر افلاک شد کوه در رقص آمد و چالاک شد (۲۵) عشق جان طور آمد عاشقا طور مست خر موسی صاعقا (۲۶) با لب دمساز خود گر جفتمی همچو نی من گفتنی ها گفتمی (۲۷) هر که او از همزبانی شد جدا بینوا شد گر چه دارد صد نوا (۲۸) چونکه گل رفت و گلستان در گذشت نشنوی زآن پس ز بلبل سر گذشت (۲۹) جمله معشوق است و عاشق پرده ای زنده معشوق است و عاشق مرده ای (۳۰) چون نباشد عشق را پروای او او چو مرغی ماند بی پر وای او (۳۱) من چگونه هوش دارم پیش و پس چون نباشد نور یارم پیش و پس (۳۲) عشق خواهد کاین سخن بیرون بود آینه غماز نبود چون بود (۳۳) آینه ات دانی چرا غماز نیست زآنکه زنگار از رخش ممتاز نیست (۳۴)

شاد باش ای عشق خوش سودای ما ای طبیب جمله علت های ما (۲۳) ای دوای نخوت و ناموس ما ای تو افلاطون و جالینوس ما (۲۴)

درس مثنوی ۵ بند بگسل باش آزاد ای پسر چند باشی بند سیم و بند زر (۱۹) گر بریزی بحر را در کوزه ای چند گنجد قسمت یک روزه ای (۲۰) کوزه چشم حریصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر در نشد (۲۱) هر که را جامه ز عشقی چاک شد او ز حرص و جمله عیبی پاک شد (۲۲)

درس مثنوی ۳ تن زجان و جان زتن مستور نیست لیک کس را دید جان دستور نیست (۸) آتش است این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد (۹) آتش عشق است کاندر نی فتاد جوشش عشق است کاندر می فتاد (۱۰) #مثنوی