زندگی فضانوردان

درست کردن یک ساندویچ در ایستگاه فضایی بین المللی چقدر کار می برد؟

فواره آب در سیاره زحل!

دانشمندان متوجه شده اند نمونه های آبی از قمر زحل فوران می کند که این امر نشان دهنده امکان حیات در آن است. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از بی بی سی، اکنون یک دهه است که فضاپیمای کاسینی مشغول بررسی وضعیت سیاره زحل و قمرها یخی آن به نام انسلادوس است. انسلادوس یک میلیارد و دویست میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد. اما آنچه دانشمندان ناسا را به وجد آورده نمونه های آبی است که از این قمر فوران می‌کند. این امر حاکی از امکان حیات در این قمر است.

هواپیمای فضایی SpaceShipTwo دومین پرواز آزمایشی خود را انجام داد

اسپیس شیب دو (SpaceShip Two) که یک هواپیمای فضایی تجاری سرنشین دار است و قرار است گردشگران فضایی را به مدار زمین ارسال کند. هدف اصلی این شرکت انجام سفرهای تفریحی فضایی در جو زمین و قرار دادن افراد علاقمند برای چند دقیقه در جو زمین و در حالت بی وزنی و سپس برگرداندن آنها به زمین است. دو سال پیش حین یک پرواز آزمایشی دچار سانحه شد و سقوط کرد و منجر به کشته شدن خلبان و آسیب جدی سایر سرنشینان شد. Virgin Galactic سازنده اسپیس شیب دو ، در ماه فوریه سال جاری میلادی از نسخه جدید این هواپیما با نام VSS Unity رونمایی کرد،که با هدف پیشگیری از خطرات احتمالی به قابلیت‌های امنیتی زیادی مجهز شده است.

شبیه سازی ماموریت کاوشگر رزتا

کاوشگر فضایی رزتا به منظور مطالعه و جمع آوری اطلاعات درباره دنباله دار 67 پی/چوریوف-گراسیمنکو در سال 2004 میلادی ماموریت 10 ساله خود را آغاز کرد و به اطراف سیاره مشتری پرتاب شد. رزتا پس از ده سال و انجام ماموریت های مختلف برای مثال گردش به دور خورشید و رویارویی با چند شهاب سنگ، در آگوست 2014 میلادی موفق شد به مقصد نهایی اش برسد و برای اولین بار در تاریخ بشر وارد مدار یک دنباله دار شود. با توجه به اینکه رزتا، ماموریتی تاریخی را پشت سر گذاشته است، اکنون آژانس فضایی اروپا (ESA) سفر کامل این کاوشگر را در یک ویدیوی 4 دقیقه‌ای شبیه سازی کرده است که حرکات رزتا را در مدار 67 پی/چوریوف-گراسیمنکو نشان می‌دهد. رزتا موفق شد اولین تصاویر نزدیک از 67پی را ثبت کند و هم چنین کاوشگر فیله را به فضا حمل کند. ویدیویی که مشاهده خواهید کرد نشان می‌دهد که گرچه مسیر رزتا کاملا دقیق است، چرخش ستاره دنباله دار هیچ نظمی ندارد.

ژاپن مایحتاج 4.5 تنی کارکنان ایستگاه فضایی بین المللی را به فضا پرتاب کرد

آژانس فضایی ژاپن و یا به اختصار ژاکسا (Jaxa) توانست با موفقیت فضاپیمای باری بدون سرنشین Kounotori 6 را که حامل ۴.۵ تن مایحتاج لازم برای کارکنان ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) بود به فضا پرتاب کند. فضاپیمای کوتونوتوری ۶ که در زبان ژاپنی به معنی «لک لک سفید» است حاوی مقادیری آب، غذا، قطعات یدکی و سخت افزارهای مورد نیاز برای کارکنان ایستگاه فضایی بین المللی است بواسطه موشک H-IIB، زمین را به مقصد این ایستگاه ترک کرد.

پیشرفته‌ترین ماهواره هواشناسی جهان به فضا پرتاب شد

این ماهواره که GOES-R نام دارد، به منظور بررسی و پیش بینی وضعیت جوی مورد استفاده قرار خواهد گرفت و به گفته ناسا می تواند در شناسایی و ارائه اطلاعات مربوط به طوفان ها، گردبادها، سیل ها، ابرهای خاکستر آتشفشانی، آتش سوزی جنگل ها، رعد و برق و حتی طوفان های خورشیدی بسیار بهتر و دقیق‌تر از ماهواره های حال حاضر عمل کند. به گفته یکی از کارشناسان این حوزه، ماهواره GOES-R می تواند اطلاعات و تصاویر بیشتری را با جزییات دقیق‌تر و البته رزولوشن بالاتر در اختیار ما قرار دهد و از این رو، اگر بتوانیم در شرایطی همچون وقوع گردبادها، 10، 15 و یا 20 دقیقه زودتر از معمول اطلاع رسانی کنیم، قادر خواهیم بود تا جان انسان های زیادی را نجات دهیم.

صدای فضا را در این ویدیو بشنوید

صداهایی که در ویدیو خواهید شنید صدای واقعی فضاست و هیچ چیز به آن افزوده نشده است. این لرزش های الکترومغناطیسی در طول موج های مختلف منتشر می شوند و توسط ابزار خاصی در سفینه های ناسا ضبط می شوند. این امواج ضبط شده سپس به صدا برگردانده می شوند که توسط گوش قابل شنیده شدن هستند. با توجه به تفاوت امواج الکترومغناطیسی در اطراف هر سیاره، صدای اطراف هر سیاره نیز متفاوت است.

بازی پینگ پنگ در فضا با یک قطره آب

عملکرد آب در فضا و شرایط نبود نیروی جاذبه آن چنان عجیب و حیرت انگیز است که به فضانوردان امکان می‌دهد از یک قطره آب به عنوان توپ در بازی پینگ پنگ استفاده کنند. در تاریخ 21 ژانویه سال جاری اسکات کلی، یکی از فضانوردان ناسا، 300امین روز از حضورش در ایستگاه فضایی بین‌المللی را جشن گرفت و به همین مناسبت در یک ویدیو جدید، یکی از عجیب‌ترین رفتارهای آب در ارتفاع 250 مایلی از سطح زمین و در شرایط نبود گرانش را به تصویر کشید: بازی پینگ پنگ با قطره آب.

موجودات فضایی برای برقراری ارتباط با زمین باید از چه فناوری برخوردار باشند؟

با توجه به اخباری که در خصوص دریافت سیگنال های رادیویی از ستاره ای موسوم به HD164595 منتشر شد شور و هیجان خاصی در میان علاقمندان به فضا و علوم فضایی به وجود آمد. ستاره HD164595 در فاصله 94 سال نوری از زمین قرار دارد و این فاصله به علاوه ماهیت غیر قابل توصیف سیگنال های منتقل شده، این تفکر را ایجاد کرد که اگر این سیگنال ها توسط یک تمدن فضایی ارسال شده باشد، این تمدن باید از چنان فناوری پیشرفته ای برخوردار باشد که بتواند سیگنال ها را به چنین فاصله دوری مخابره کند. البته سیگنال های مذکور بعداً به اختلالات فضایی ناشی از یک ماهواره روسی نسبت داده شدند، اما اگر این سیگنال ها واقعا از طرف موجودات فضایی ارسال شده بودند چه میشد؟ این موجودات برای دستیابی به چنین امکانی به چه فناوری نیاز خواهند داشت؟ همانطور که در ویدیوی منتشر شده توسط وال استریت ژورنال نمایش داده شده، محبوب ترین مرجع برای پاسخگویی به این پرسش مقیاس کارداشف است که در سال 1964 توسط ستاره شناس روس نیکولای کارداشف مطرح شد. این مقیاس، که کاملا فرضی است، مقیاسی کاربردی است که سه مرحله را در پیشرفت فناوری توصیف می کند – تمدن های نوع 1 ، نوع 2 و نوع 3 که بر اساس میزان پیشرفت فناوری جوامع تعریف شده اند. این فناوری خود بر میزان فاصله ای که سیگنال ها از این جوامع قابل انتقال هستند تاثیرگذار است. در حال حاضر، بر روی زمین ما از تجهیزات پیشرفته قابل توجهی برخورداریم، مانند موشک ها، هاوربوردها و بسیاری دیگر؛ اما وقتی صحبت ازفناوری به میان می آید ما به سختی در میان تمدن های نوع 1 قرار می گیریم! این امر بدین دلیل است که ما هنوز از تکنولوژی لازم برای مهار و بهره برداری از انرژی عظیمی که سیاره زمین تولید می کند برخوردار نیستیم. با وجود تمام پیشرفت ها، ما هنوز نمی توانیم تمام انرژی حاصل از انرژی خورشیدی، گرمایی، آتشفشانی و اقیانوسی را به انرژی مصرفی تبدیل کنیم و با وجود تلاش فراوان هنوز معیارهای لازم برای پیوستن به تمدن های نوع 1 را هم دارا نیستیم. در واقع، تولید انرژی باید 100 هزار بار قوی تر از وضعیت کنونی باشد تا بتوانیم خود را تمدن نوع 1 بنامیم. با توجه به این موارد، تمدن احتمالی موجود بر روی ستاره HD 164595 برای انتقال پیام در چنین فاصله ای در فضا باید بتواند بیش از 1 تریلیون وات انرژی تولید کند. اگر یک گام پیشتر برویم، متوجه می شویم که تمدن نوع 2 باید از این هم قدرتمندتر باشد و بتواند علاوه بر مهار انرژی سیاره خود، انرژی خورشید منظومه اش را نیز کنترل کند. برای این کار باید وسیله ای به نام Dyson Sphere را بسازید – یک ابر سازه ماشینی که به دور یک ستاره می گردد و تمام انرژی خورشیدی آن را جذب می کند. با این میزان انرژی، یک تمدن فرضی نوع 2 بر روی HD164595 قادر خواهد بود سیگنال های قوی تری را همزمان در تمامی جهات مخابره کند – که نشان دهنده دسترسی به 100 میلیارد میلیارد وات انرژی از طریق پنل های خورشیدی فرضی اش است. اما حتی این میزان انرژی در مقایسه با قدرت رعب آور تمدن های نوع 3 پیش پا افتاده به نظر می رسد. در این گروه، تمدن های فضایی فرضی می توانند تمام انرژی موجود در کهکشان خود را مهار و کنترل کنند. کارداشف فقط به سه نوع تمدن اشاره کرده است، اما از دهه 1960 تا کنون دانشمندان امکان وجود تمدن های پیشرفته تر را نیز مطرح کرده اند. به نظر نمی رسد وجود چنین تمدن هایی غیر ممکن باشد، بنابراین امکان برقراری ارتباط این تمدن ها با زمین می تواند بسیار ممکن و میسر باشد.

فضانوردان در فضا هیچ گاه دچار سرگیجه نمی‌شوند

در حالت عادی فضانوردان برای عادت کردن به شرایط بی وزنی و نبود نیروی جاذبه به چندین روز زمان نیاز دارند. اما تیم پیک، فضانوردی که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی حضور دارد، نشان می‌دهد زمانی که فضانوردان به این شرایط عادت می‌کنند، از چنان مقاومت بالایی برخوردار خواهند شد که تمامی چرخش‌ها و شناور بودن‌ها در فضا برای آنها کاملا عادی خواهد شد. سیستم وستیبیولار (دستگاه دهلیزی) بدن، که وظیفه حرکات و تعادل انسان را بر عهده دارد، در شرایط بی وزنی حالتی بی قرار و غیرعادی پیدا می‌کند. پس از 24 الی 48 ساعت حضور، این سیستم به طور کامل غیرفعال می‌شود و به چشم‌ها اجازه می دهد که فعالیت کنند. در نهایت و زمانی که فضانوردان به طور کامل به شرایط فضا عادت می‌کنند، عملکرد بدن به وضعیتی عادت می‌کند که به سختی دچار سرگیجه یا حالت تهوع خواهد شد. از کار افتادن سیستم وستیبیولار بدن به فضانوردان کمک می‌کند تا شرایط فیزیکی بسیار سختی را تحمل کنند. در ویدیویی که مشاهده خواهید کرد، تیم پیک و همکار او تیم کوپرا آزمایشی را انجام می دهند و با چرخاندن مکرر تیم پیک مثل یک گلوله توپ این شرایط را به نمایش می‌گذارند.

فرود موفقیت آمیز راکت بلواوریجین

شرکت بلواوریجین که در زمینه هوا و فضا فعالیت دارد و مدیریت آن توسط جف بزوس مدیر آمازون انجام می شود بار دیگر موفق شد راکت نیو شپارد را بدون هیچ مشکلی فرود بیاورد. در واقع، این سومین بار است که این راکت پرتاب شده و فرود آمده، نخستین بار در ماه نوامبر گذشته و پس از آن در ماه ژانویه. بلو اوریجین امروز ویدیویی از تازه ترین ماموریت خود را منتشر کرده و اگرچه تمام مراحل در این ویدیو همانطور که انتظار می رود کاملا معمولی پیش می روند، ولی به خوبی نشان می دهد که بلواوریجین تا چه اندازه روی ماموریت های خود کنترل دارد و همه چیز به طور منظم انجام می شود.